here I am : I'M FREE. I DON'T NEED DRUGS.

"Jak się masz?
A jak wyglądam?
Nie najlepiej.
Czuję się gorzej."

(James Frey "Milion małych kawałków")

"Pewnego wieczoru usłyszałam z jego pokoju krzyk. Wpadłam tam, obok niego leżała na poduszce nasycona czymś szmata. Wyjaśniła się tajemnica torebek. To był dla mnie szok, płakałam całą noc, rano wydzwaniałam gdzie się tylko dało, pod wszystkie możliwe telefony zaufania. Później dowiedziałam się, od niego, że wąchał już od pół roku.
Co pamiętasz jeszcze ze swoich przeżyć związanych z tym momentem, gdy usłyszałaś krzyk syna z pokoju i zobaczyłaś go wdychającego klej?
Po pierwsze zdałam sobie sprawę, że to nie jest początek, wtedy dopiero skojarzyłam sobie te torebki znalezione za jego regałem. Później była straszliwa rozpacz. Klej "był w modzie", bardzo dużo się o nim pisało się, między innymi o tym, ile komórek mózgowych znika podczas każdego seansu. Była też wściekłość, niedowierzanie. I wiesz co najpierw zrobiłam? Rano, bo wtedy nie dało się z nim rozmawiać, więc był tylko mój krzyk i rozpacz, spytałam się syna, co mam zrobić, by przestał wąchać klej. A on powiedział, że przestanie jak mu kupię bluzę jeansową w Pewexie. Kupiłam. Ja wtedy na prawdę wierzyłam, że jak spełnię przynajmniej to marzenie, to on przestanie wąchać klej."

(fragment książki "My rodzice dzieci z Dworca Centralnego" Krystyna Karwicka , Andrzej Ochremiak )

"Jestem sam. Sam tutaj i sam na świecie. Sam w sercu i sam w głowie. Sam wszędzie przez cały czas, od kiedy pamiętam. Sam w Rodzinie, sam z przyjaciółmi, sam w Pokoju pełnym Ludzi. Sam, kiedy się budzę, sam każdego koszmarnego dnia, sam, kiedy w końcu nadchodzi ciemność. Jestem sam na sam z przerażeniem. Sam na sam z przerażeniem.
Nie chcę być sam. Nigdy nie chciałem być sam. K.(....) tego nienawidzę. Nienawidzę tego, że nie mam z kim porozmawiać, nienawidzę tego, że nie mam do kogo zadzwonić, nienawidzę tego, że nie mam nikogo, kto potrzyma mnie za rękę, przytuli mnie, powie mi, że wszystko będzie w porządku. Nienawidzę tego, że nie mam nikogo, z kim mógłbym dzielić nadzieje i marzenia, nienawidzę tego, że przestałem mieć nadzieje i marzenia, nie znoszę tego, że nie mam nikogo, kto powiedziałby mi, żebym się trzymał, że jeszcze kiedyś je odnajdę. Nienawidzę tego, że kiedy krzyczę, a krzyczę jak opętany, to krzyczę w pustkę. Nienawidzę tego, że nie ma nikogo, kto by usłyszał mój krzyk, i nie ma nikogo, kto pomógłby mi nauczyć się, jak przestać krzyczeć. […] Nienawidzę tego, że umrę sam. Umrę sam na sam z przerażeniem."
( "Milion małych kawałków" James Frey , fragment)