ABRAMOWICE STORY

             

dużo prac dzieciaki wykonały w ramach 

projektów edukacyjnych

więcej informacji pod linkiem 

gRUDZIEŃ 

 

„…. Jak więc widzisz jestem taki , jak Ty ….  wyjątkowy … gdy zamykam wieczorem zmęczone powieki , mamy takie same sny o tym ,że biegnę a wiatr rozwiewa mi włosy , kopię piłkę , która z furkotem wpada do bramki i słyszę szelest braw , tylko dla mnie …. mam marzenia i pragnienia … takie, jak Ty …. rano chcę czuć chłodną rosę na moich małych stópkach, chciałbym wspiąć się na domek na drzewie, skakać do wody ….. umorusany całym dniem wracać do domu i nie musieć myć zębów …. jestem  wyjątkowy … dlaczego ? .. przecież … piszę takie same listy do św. Mikołaja, jak Ty , patrzę na te same pokryte białym puchem drzewa , przepiękne płatki śniegu ,opadające majestatycznie jakby w takty melodii Vivaldiego … słucham tej samej muzyki i lubię te same bajki …. nie mogę jednak wrócić do domu ….. jeszcze nie teraz …. jestem chory … i nic tego nie zmieni … i choć patrzę na te same drzewa ….. nie mogę ich objąć … nie mogę zatańczyć ….. nie mogę stąd wyjść … a Ty patrzysz na mnie jakoś dziwnie .. a ja chcę ,żebyś zobaczył, że TU JESTEM …. taki, jak Ty …… wyjątkowy ……..

……… jestem Maciek … moje ciało jest zdrowe .... mam chorą duszę …. i chcę, żebyś posłuchał i zrozumiał mój świat …. i zauważył, że TU JESTEM

 

 …a mi, gdy byłem mały zabrali nóżkę... nie wiem dlaczego …lubiłem ją ... ale jej już nie ma … czekam aż stąd wyjdę, bo w domu mama puszcza moje ukochane przeboje a ja tańczę … kocham tańczyć .. spójrz … w szpitalu zrobiłem dziś samoloty .... z pudełek i kolorowych papierów … są śliczne ..tylko moje…. na chwilę zapomniałem, że jestem chory … chcę, żebyś spojrzał …. TU JESTEM...

 

….. ja mam na imię Szymon … i mam bardzo czerwoną skórę …boli mnie i piecze …i tak często przychodzi do mnie ten potwór … mama nazywa go swędzorem …. a mnie atopowym bohaterem ….. ale ja nie chcę być bohaterem …. chcę, żebyś wiedział ,że tak, jak Ty uwielbiam bluzy z kapturem, spider – mana i baśnie Andersena, że kocham biegać i słuchać, jak mama czyta mi bajki .… spójrz więc ..... TU JESTEM…”

 

TU JESTEM

Prace, które tworzą nasze Wyspy Szczęśliwości to dzieła Naszych Małych Podopiecznych ,  uczniów Zespołu Szkół Specjalnych  ,Małych Pacjentów z Uniwersyteckiego Szpitala Dziecięcego przy ul.Antoniego  Gębali w Lublinie, z Oddziału Psychiatrycznego dla Dzieci i Młodzieży Szpitala Neuropsychiatrycznego przy ul. Abramowickiej w Lublinie, Kliniki Psychiatrii, Psychoterapii i Wczesnej Interwencji przy ul Głuskiej w Lublinie, Oddziału Chorób Zakaźnych Dziecięcych  Samodzielnego Publicznego Szpitala Wojewódzkiego im .Jana Bożego  przy ul. Biernackiego w Lublinie oraz z Oddziału Dziecięcego Wojewódzkiego Szpitala Specjalistycznego im. Stefana Kardynała Wyszyńskiego przy Alejach Kraśnickich.
    Wszystkie dodatkowe zdjęcia pochodzą ze strony Pixabay.